سمیر علی خان، ستارهیی از افغانستان است که در پهنههای بیکران هنر سینمای جهان میدرخشد. سمیر علی هنرپیشۀ افغانستانی هالیود و بالیود، و کسی که برای آموزش علوم سیاسی به بیرون از کشور رفت و آموزشهایش را در این بخش به پایان رسانید اما به دلیل اشتیاقی که به هنر سینما داشت، آن را فراگرفت و توانست در مدت کوتاهی به یکی از چهرههای مهم آماتور در سینماهای جهانی هالیود و بالیود مبدل شود. وی از افغانبودنش افتخار میکند و میخواهد در هر موقف و هرجای دنیا از کشورش نمایندهگی کند. خبرگزاری خامه گفتگوی ویژهیی را با آقای سمیر علی انجام داده وما شما را به شناسایی بیشترشفرا میخواند:
پرسش: اگر امکان دارد در آغاز کمی در مورد خودتان بگویید؟
پاسخ: سمیر علی خان هستم از افغانستان؛ در ولایت غزنی به دنیا آمدهام. نُهسال پیش به خاطر ادامۀ درس به هندوستان رفتم و مدت سهسال را در دانشگاه «پونه» در بخش علوم سیاسی درس خواندم. پس از آن در شهر «ممبیی» به انستیوت هنرپیشهگی«کیشور نمیت کپور اکتینگ انستیتوت»، که یکی از انستیتوتهای بزرگ سینمایی هالیودی است و هنرپیشههای مانند هرتیک روشن، پریانکا چوپرا و دیگر هنرپیشههای هندوستان در آن درس خواندهاند، رفتم و زمینه مساعد شد تا بدانم آنان در رابطه به رشتۀ سینما چقدر حساس هستند و فعالیت را آغاز کنم.
پرسش: به چی دلیلی سیاست را رها کرده به سینما روی آوردید؟
پاسخ: به سینما از اول علاقهمند بودم اما خانهوادهام با توجه به عشق و علاقهام به سینما، میخواستند تا اول درسهایم را به پایان برسانم و در ضمن به علوم سیاسی هم علاقهمند بودم اما آسانتر از سینما بود.
پرسش: گفته میشود شما در این مدت کوتاه هم در فلمهای هالیود و هم بالیود نقش بازی کردهاید. میشود در این مورد آگاهی دهید؟
فلم اولم«کریش تری» Krrish3 با نقشآفرینی ستارۀ بالیود، هرتیک روشن بود و در آن یک نقشی را به نام«هنتمن» بازی کردم و شوتینگش(فلمبرداری) مدت یکسال را در بر گرفت. در آن نقش شصت و پنجنفر از هنرپیشهها نامزد بودند اما خوشبختانه من شرایطش را پوره کردم و توانستم در آن بازی کنم. اکشنماستر این فلم از چین بود و راکش روشن وقتی مرا دید برای این نقش انتخابم کردند.
فلم دومم به نام«هپی نیو یر» Happy New Yearبا ستارۀ دیگر بالیود، شاهرخ خان بود که چندروز پیش نشر شد. در این فلم هم شاهرخ خان خودش پس از گفتگویی مرا انتخاب کرد.
فلم دیگری که قرار است نشر شود بنام رنفیر ده مارشال و در آن نقش اول منفی را که یک نقش مصری به نام«گلادیاتور» است، بازی کردهام.. در هالیود تا به حال در یک فلم با نام انگلیسی Rock The Kasbahنقش بازی کردهام که بسیار فلم بزرگ است ودر آن فلم هنرپیشههای بزرگ هالیود مانند بروس ویلیس و بیل مُری با من نقش بازی کردند و نقش اول منفی را من بازی کردم. داستان این فلم که در ماروکو شوت(فلمبرداری) کردیم، در مورد افغانستان است و خوشحال هستم که آنان یک فلم مثبت و خوبی را برای افغانستان میسازند.ودر فیلم دیگری بنام ۱۸٫۱۱ و God is Dead نیز یقش بازی کرده ام.
پرسش: در مورد زندهگی شخصی تا بگویید؟
تا کنون عروسی نکردهام، چون زمینه مساعد نشده و در مورد این موضوع فکر نکردهام یا شاید هنوز وقت است.
پرسش: شما سینمای افغانستان را چگونه ارزیابی میکنید؟
پاسخ: سینما را مردم باید جدی بگیرند و بالایش سرمایهگذاری شود. سینما یک پدیدۀ دشور است و باید در اول سر تهداب آن کار شود و آموزشگاههای سینما تاسیس شود. در سینمای افغانستان باید از همهچیز کرده سر بنیاد آن کار شود. اگر سینمای افغانستان بالایش سرمایهگذاری شود و رقابتهای سینمایی به همکاری رسانههای تصویری به وجود آید تا مردم علاقهمند شوند، به زودترین فرصت رشد میکند و در آن صورت مردم به فلمها و سریالهای افغانی علاقهمند میشوند. در غیر آن صورت اگر به همین شیوه باشد تا چندینسال دیگر بسیار دشوار است.
پرسش: آیا از نظرتان سینمای ما در بیش از یکدهۀ اخیر رشد کرده؟
پاسخ: تاکید میکنم رشد اساسی تا زمانی که بنیاد سینما ساخته نشود ممکن نیست و ما کارهای انفرادی را رشد گفته نمیتوانیم. اما فلمهای بعضی دوستان که در افغانستان با امکانات کم فلم میسازند از یگان دیدگاه خوب است.
پرسش: شماری از سینماگران که وارد بازار سینمای افغانستان شدهاند نهتنها حرفهیی نیستند که در این بخش درس هم نخواندهاند و حتا برخی از آنان بدون داشتن سواد کافی دست به هنرپیشهگی، کارگردانی ویا هر کار دیگر سینمایی میزنند. شما در این مورد نظر تان چیست؟
پاسخ: یک مشکل عمده این است که افغانستان تنها کشوریست که سینما در آن هم از دیدگاه دولت، هم مردم و هم کسانی که در سینما کار میکنند مسئلۀ پیش پا افتادهاست. در دیگر کشورها سینما به عنوان بزرگترین و مهمترین بخش زندهگی است. تا زمانی که این مردم مسلکی نیاموزند فلم خوب تولد نمیشود. فلم باید از لحاظ تخنیک و کیفیت بالایش کار شود، صدابرداری خوب شود، محتوا و داستان خوب و پس از آن یک تمثیل خوب داشته باشد که ما در افغانستان بسیار مردم مسلکی در سینما کم داریم.
پرسش: شما سال گذشته برنامهیی را در یکی از تلویزیونهای داخلی افغانستان رویدست گرفته و طی محفلی شماری هنرپیشههای هندی را به افغانستان دعوت کردید. میشود در این مورد بگویید؟
پاسخ: آن برنامه هدف شخصی من بود. میخواهم دید منفی مردم در بارۀ افغانستان تغیر کند و خواستم هنرپیشههای هندی بیایند، از افغانستان دیدن کنند تا اندیشۀ مردمی که از فغانستان و افغانان میترسد تغیر کند. خودم این مشکلات را زیاد دیدهام که در آغاز به خاطر افغانبودن برایم کار نمیدادند و همرایم دوستی نمیکردند. من میخواهم مردم در هر جایی مرا به نام افغان بشناسند و افغانان هرجایی که هستند مورد احترام و عزت قرار بگیرند.
پرسش: آیا تصمیم دارید در افغانستان کدام فلم ویا کمپنی فلم بسازید؟
پاسخ: تصمیم دارم اما نه تا زمانی که یک فلمی که واقعن آدم سرش حساب کرده بتواند و فلم با کیفیت خوب، که بتوانیم خارج از کشور هم نمایش دهیم و مردم افغانستان هم آن را بپسندند، باشد. تا چنین فرصتی مساعد نشده تصمیم ندارم در افغانستان فلم بسازم. خودم مدت دوسال است بالای داستان یک فلم کار میکنم. اگر خدا خواسته باشد و زمینه مساعد شود تیم تخنیک را از هندوستان به افغانستان میآورم و تصمیم دارم«شوتینگ» آن مکمل با هنرپیشههای افغانی در خود افغانستان شود. این پلانی است که در صورت برابرشدن فرصت زیر دست دارم.
پرسش: از هنرپیشههای مرد یا زن افغانستان کار کدامیکی را میپسندید؟
پاسخ: شماری از دوستانم هستند که در سینمای افغانستان زحمت کشیدهاند. من به یک چیز عقیده دارم که در افغانستان بسیار استعدادهای خارقالعاده وجود دارد. اگر یک افغان در فلمهای هالیود و بالیود نقش بازی کرده میتواند من باور دارم که بسیار استعدادهای سینمایی پیدا میشود که در صورت ساختن فلم در افغانستان از آنان استفاده کنی.
پرسش: در پایان پیامتان به مردم و سینماگران افغانستان چیست؟
پاسخ: اگر در افغانستان مردم میدانند که یک هنرپیشۀ افغانی که در خود افغانستان کار میکند، لیاقت و استعداد دارد و زمینه برایش مساعد نیست، حد اقل تشویقش کنند. «سلمان خان» و «شاهرخ خان» و هر هنرپیشۀ دیگر خارجی به تشویق افغانان ضرورت ندارند؛ اما گپ مهم این است که افغانان یک هنرپیشۀ مستعد افغانی را تشویق کنند که به تشویق شان نیاز دارد.