«نعمت الله » 17 ساله از سفر پرمخاطره‌اش از افغانستان تا کلوپ فیندورف اس‌جی «بیرمنگام» می‌گوید.جایی که وی کنج زمین ایستاده و در حال آماده شدن برای تمرین جمعه شب است، هوا بارانی است اما هرگز نمی‌تواند مانع فعالیت‌های نعمت‌الله در زمین بازی شود. نعمت‌الله می‌گوید که در دوران نوجوانی‌اش کریکت را در خیابان‌‌های روستای محل زندگی‌اش با برادر و هم سن و سال‌های خود در منطقه «زرمت» ولایت پکتیا که هم مرز با پاکستان است، بازی می‌کرده است.
وی زمان دقیق آن را به یاد ندارد اما می‌گوید که حداقل یک دهه قبل بوده، زمانی که طالبان پدرش را که با اداره امنیت ملی افغانستان کار می‌کرده،به قتل رسانده است.
به گفته نعمت‌الله بعد از کشته شدن پدرش برادر وی به یکباره ناپدید شده و دیگر هیچ اطلاعی از برادرش ندارد.
بعد از آنکه وضعیت افغانستان رو به وخامت رفت، نعمت الله در سال 2013 میلادی به پاکستان رفت اما وقتی که یک سال بعد وی دوباره به افغانستان بازمی‌گردد، مادر و عمویش می‌گویند که باید از افغانستان برود، چون آنجا برای نعمت الله دیگر امن نبوده و خشونت‌ها هر روز رو به گسترش بود.
به گفته نعمت‌الله تمام اعضای خانواده‌اش تصمیم می‌گیرند که وی افغانستان را ترک کند اما وی می‌گوید که این سفر خیلی خطرناک بوده و هزینه زیادی هم داشته است.
نعمت‌الله می‌افزاید که عمویش به قاچاقبر 12 هزار دلار پرداخت می‌کند تا وی را به آلمان برساند.
نعمت‌الله خود را از راه‌های قاچاق و از طریق کوه‌ها به ترکیه می‌رساند.وی می‌گوید که 3 روز بدون آب و غذا پیاده سفر کرده و چندین بار هدف شلیک سربازان مرزی قرار گرفته اما جان سالم به در برده است.
نعمت‌الله می‌افزاید که پس از رسیدن به یونان داخل یک کامیون پنهان شده و با سفر 10 ساعته خودش را به بلغارستان می‌رساند اما با این حال وی هنوز هم باید 1700 کیلومتر را طی کند تا خودش را به آلمان برساند.
به گفته نعمت‌الله یک ماه طول کشید تا وی از راه جنگل‌ها که اصلاً نمی‌دانست در کجا هست خودش را آلمان رساند.
بالاخره سال گذشته نعمت الله خودش را به بیرمنگام آلمان می‌رساند؛ شهری که در جنوب غرب آلمان قرار دارد.
حالا نعمت‌الله که پا به سن 18 سالگی گذاشته، با شماری دیگری از مهاجرین در یک کمپ زندگی می‌کند و منتظر نتایج درخواست پناهندگی‌اش است و می‌خواهد زندگی جدیدش را بسازد.
نعمت‌الله که حدود 6 ماه است با خانواده‌اش صحبت نکرده، می‌گوید که وضعیت در آنجا خوب نیست و به دلیل اینکه طالبان همیشه پایه شبکه‌های مخابراتی را هدف قرار میدهند برقراری ارتباط به سختی امکان‌پذیر است.
به گفته وی آخرین باری که با خانواده‌اش صحبت کرده خبر ربودن برادرش را به وی داده‌اند.
با چنین وضعیتی نعمت الله باز هم دست از بازی کریکت برنداشته و توانسته در این شهر دوستان هموطن خود را که علاقه‌مند به این بازی هستند پیدا کند؛ وی می‌گوید که به ورزش عشق می‌ورزد.
نعمت‌الله می‌افزاید: تمام هفته را منتظر می‌ماند تا جمعه برسد و فرصت تمرین برای وی فراهم شود و آن روزی است که بیشترین لذت را می‌برد.
وی ادامه میدهد: اگر درخواست پناهندگی وی پذیرفته شود می‌خواهد در این شهر بماند چون فرصت‌های خوبی برای زندگی کردن و ادامه تحصیل مهیا است.
وی افزود: هدف اولم راه یافتن به دانشگاه و گرفتن مدرک دانشگاهی و یا بالاتر از آن است و بعد از آن می‌خواهد برای خودش خانواده تشکیل بدهد و در یکی از معتبرترین تیم‌های آلمان بازی کند.
اسپین سریسین‌فو نوشت: در حال حاضر هزاران نفر دیگر مانند نعمت‌الله در آلمان هستند که درخواست پناهندگی دراین کشور داده‌اند و از 476 هزار نفری که سال گذشته درخواست پناهندگی به آلمان دادند، 32 هزار نفر از افغانستان و 8 هزار تن از پاکستان هستند.
تعدادی زیادی از مهاجرینی که خودشان را به آلمان رساند مانند نعمت الله علاقه‌مند بازی کریکت هستند اما هیچ کسی نمی‌داند که تعداد دقیق این افراد چقدر است؛ فدراسیون کریکت برد آلمان گفته که تعداد 2 هزار پناهجوی افغانستانی به گونه منظم در کلوپ‌های این کشور مشغول بازی کریکت هستند.
به گفته این فدراسیون از یک هزار و 500 نفری که به صورت منظم مشغول بازی کریکت در کلوپ‌های آلمان در سال 2012 میلادی اکنون این رقم به 5 هزار نفر رسیده است.
هم چنین شمار تیم‌های کریکت از 80 تیم به 218 تیم در سال 2012 افزایش یافته و اکنون تنها 50 تیم کریکت زیر 18 سال وجود دارد.
تعدادی زیادی از پناهجویان افغانستانی که از این کشور خودشان را به آلمان رسانده اکنون در کلوپ‌های مختلف باشگاه فیندورف اس‌جی ثبت نام کرده‌اند؛ باشگاهی که رشته‌های مختلفی ورزشی را عرضه می‌کند اما تا 5 سال قبل اصلا بازی کریکت در جمع ورزش‌های این باشگاه جای نداشت.
اکنون بخش کریکت باشگاه ورزشی فیندورف اس جی یکی از بهترین کلوپ‌های ورزشی کریکت در آلمان به شمار می‌رود که بازیکنان خوب و با مهارت‌های خوبی را در خود جای داده است.
در ادامه این گزارش آمده است: داستان هر افغانستانی دیگری مانند یک فیلم تراژدی می‌ماند؛ «حمید وردک» کسی که داستان نعمت‌الله را برای من ترجمه می‌کرد، می‌گوید نعمت الله در تمریناتش آمادگی بالایی از خود نشان داده و بسیار خوب بازی می‌کند.
«حمید وردک» در سال 1988 در کابل به دنیا آمد؛ با بدتر شدن وضعیت امنیتی والدین وی با 4 پسرشان در سال 1991 افغانستان را به قصد پیشاور ترک می کنند و اکنون حمید نیز مانند نعمت الله کریکت بازی می‌کند.
بعدا در سال 1999 حمید به همراه خانواده خود از پیشاور به کویته می‌رود؛ خانواده وی یک خانواده تحصیل‌کرده هستند، پدرش باستان شناس و مادرش پزشک بوده است.
اسپین سریسین‌فو نوشت: در سال 2003 پدرش تصمیم بازگشت به خانه را می گیرد اما بقیه اعضای خانواده در پاکستان باقی می‌مانند؛حمید نیز گاه گاهی به افغانستان می‌رفته است.
حمید می‌گوید که کویته جایی خوبی بود و وی به بازی کریکت ادامه می‌داد؛ حتی در تیم زیر 17 سال کریکت کویته انتخاب شده بوده و در کنار این بازی مشغول تحصیل در دانشگاه ایالت بلوچستان پاکستان نیز بوده است.
در سال 2010 حمید با برادر بزرگش تصمیم می‌گیرد که اکنون افغانستان نسبتاً امن است و باید پیش پدرش در کابل برود.
با رفتن به کابل حمید به عضویت تیم کریکت «بند امیر» درمی‌آید و یک تیم محلی را نیز رهبری می‌کند و زیر نظر «اصغر استانکزی» فردی که کاپیتان تیم ملی کرکت افغانستان بود به بازی کریکت ادامه میدهد.
اما به زودی آرزوهای حمید که همانا ادامه بازی کریکت است به سوی دیگری سوق داده می‌شود و حمید با یک دختر از طریق اینترنت آشنا می‌شود دختری که که 2 دهه قبل زمانیکه کودک بوده به آلمان رفته است.
این دختر بعداً به خاطر نامزد شدن با حمید به افغانستان می‌آید و بالاخره این 2 در سال 2011 میلادی با هم ازدواج می‌کنند و حمید با همسرش به آلمان می‌آیند و زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنند.
حمید مشغول تحصیل در آلمان بود اما مادر و 2 برادر جوانش «خالد» و «راشد» در کویته پاکستان زندگی می‌کردند.
مادر حمید در کویته با نهاد پزشکان بدون مرز کار می‌کرد؛ حتی در سال 2013 یک روز که از محل کار خود به خانه باز می‌گشت هدف آدم‌ربایان قرار گرفت.
بعد از چند ماه حمید با خبر می‌شود که پدرش سرطان دارد و مدت زمانی زیادی نمی‌تواند زنده بماند؛ حمید به زودی دوباره به کابل باز می‌گردد و بازی جهانی بیست آوره تیم ملی کشورش را با انگلستان تماشا می‌کند.
در انتهای این گزارش آمده است: حضور اکثر افغانستانی‌‌ها در آلمان که با بازی کریکت آشنایی و مهارت خوبی دارند تیم‌های کریکت آلمان را به طنین درآورده و این کریکت‌بازان می‌تواند برای تیم‌های آلمانی در آینده افتخارآفرینی کنند.
مقامات اداره کریکت آلمان،می‌گویند که تلاش‌ها برای بهبود سطح فنی این کریکت‌بازان ادامه دارد اما هنوز آنها با بعضی مشکلات از جمله آشنایی با زبان آلمانی مواجه هستند.
منبع:خبرگزاری فارس