خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت: شاهراه 40 کیلومتری در غرب شهر میدان «وردک» که مملو از جسدهای بی‌سر قربانیان طالبان است، کابوسی برای مردم هزاره افغانستان می‌باشد.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، شاهراه باریک 40 کیلومتری در غرب شهر میدان «وردک» به «جاده مرگ» مشهور است؛ جایی که به گفته رانندگان، اقلیت مردم هزاره توسط شورشیان، همانند گاو و گوسفند سر بریده می‌شوند. خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت: «محمد حسین» راننده‌ای که مسافرین را از کابل به مناطق هزاره‌نشین انتقال می‌دهد، می‌گوید زمانی که ما از این جاده عبور می‌کنیم، از ترس آب دهنمان خشک می‌شود.
حسین می‌گوید که وی در سال‌های قبل با دیدن جسدهای بی سر زیادی که توسط طالبان کشته شده‌اند، مریض شده و یا در شب کابوس می‌دیده است.
جاده‌ای که نماد زجرکشی مردم هزاره است
این شاهراه که از ولایت وردک می‌گذرد و طالبان در آن حضور پررنگ دارند، یکی از 2 جاده‌ای است که به «بامیان» شهر اصلی هزارهها وصل است. برای اکثریت مردم «جاده مرگ» نماد زجرکشی و شکنجه‌ای است که در قرن‌ها بر آنها اعمال شده است.
این گزارش می‌افزاید: سلسله سربریدن‌ها و آدم‌ربایی‌های اخیر پس از طغیان و وحشت‌آفرینی طالبان و ظهور داعش، منجر به راه‌اندازی اعتراضات چندین هزار نفری شد که در طول چندین سال گذشته سابقه نداشت.
بدون هیچ دلیلی سر بریده می‌شویم
«حسین» یکی از شرکت‌کنندگان در این تظاهرات به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: ما بدون هیچ دلیلی همانند گاو و گوسفند سر بریده می‌شویم و هیچ کسی به ما هزارهها توجه نمی‌کند.
«عزیز رویش» یک فعال حقوق بشری و یکی از سازمان دهندگان تظاهرات می‌گوید: ناامنی به یک کابوس وحشتناک برای هزارهها بدل شده است؛ آنها نمی‌توانند خانه‌هایشان را ترک کنند و اگر چنین کنند درجاده‌ها با خطر سربریده‌شدن توسط افراط‌گرایان روبرو می‌شوند.
افزایش ناامنی در جاده‌ها
بنابر این گزارش، آمار دقیقی از کشته‌شدگان در «جاده مرگ» در دسترس نیست، اما «محمدزمان» که سال‌هاست در این مسیر مسافربری می‌کند، شاهد روند رو به رشد ناامنی است.
وی در گفت‌گو با آسوشیتدپرس اظهار داشت: من به این دلیل که نمی‌خواستم دوباره شاهد سربریدن و گروگان گرفتن مسافران باشم، ماشین خود را فروختم و باشغلم حداحافظی کردم.
این گزارش می‌افزاید: اعتراضی که در یازدهم نوامبر مردم کابل را به خیابان‌ها کشاند، تا اندازه‌ای توجه صاحبان قدرت را جلب کرد و خشم فزاینده هزارهها را مبنی بر تأمین نشدن امنیتشان از جانب حکومت برجسته ساخت.
تخمین زده می‌شود که این گروه شیعی فارسی زبان 10 درصد از جمعیت 30 میلیونی افغانستان را تشکیل می‌دهند و همواره دولت با آنها رابطه مشکل‌زا داشته است.
«سید عسکر موسوی» نویسنده یک کتاب در مورد هزارهها می‌گوید که شمار زیادی از آنها قتل عام، از سرزمینشان اخراج و در اواخر قرن 19 تحت سلطنت «عبدالرحمن‌خان» به بردگی فروخته شدند.
ویگفت: خان، گروه‌های زیادی را سرکوب کرد اما لشکرکشی و جنگ وی علیه هزارهها به‌طور مشخصی به دلیل هویت مذهبی شیعی آنها خشن بود.
موسوی گفت: در دهه‌های بعدی آنها به عنوان شهروندان طبقه پایین زندگی کردند که اکثراً به کارگری اشتغال داشتند.پس از آن، در دهه 1990 حکومت کوتاه‌مدت طالبان در افغانستان به قدرت رسید.
کشتار دسته‌جمعی هزارهها در سال 1998
آسوشیتدپرس ادامه داد: در سال 1998 چندین کشتار دسته جمعی هزارهها را از جمله کشتار دسته‌جمعی «مزار شریف» را شاهد بودیم؛ بر اساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر در این قتل عام، حداقل 2 هزار غیرنظامی که اکثریت آنها هزارهها بودند، به قتل رسیدند.
بالاخره این روند با سقوط طالبان در سال 2001 و به رسمیت شناخته شدن مذهب شیعه در قانون اساسی افغانستان، وارونه شد. هزارهها با تعلیم و زحمت کشیدن، طبقه جدید متوسط را در افغانستان شکل دادند.
این گزارش می‌افزاید: اما طالبان در ماه‌های اخیر دوباره با وحشت‌آفرینی مذهبی به همراه تلاش‌های گروه داعش برای جای پا باز کردن در افغانستان، امواج بزرگی از ترس و وحشت آفریده و جان تازه گرفته‌اند.
احساس ناامنی با پیدا شدن 7 پیکر بی‌سر هزاره که در ولایت جنوبی «زابل» ربوده شده بودند، شدیداً شعله‌ور شد.
هنوز آشکار نیست که کدام گروه آنها را به قتل رساندند؛ بعضی از مقامات محلی گروه داعش را متهم می‌کنند، اما این اتهام تاکنون ثابت نشده است و آنها اولین کسانی نبودند که به این شیوه ربوده و سربریده شدند.
اما این گروگان‌ها در لحظه بسیار حساسی سربریده شدند و باعث راه‌اندازی اعتراض‌های ماه نوامبر در کابل و دیگر شهرهای افغانستان شدند.
آسوشیتدپرس نوشت: معترضیندر حالی که تابوت 7 تن از قربانیان را بر دوش داشتند،به سمت ارگ پیش رفته و خواستار و استعفای «اشرف غنی» و «عبدالله عبدالله» شدند.
«رویش» یکی از سازمان‌دهندگان این تظاهرات می‌گوید: در طول 14 سال گذشته ما به حکومت کمک کرده و با استفاده از روش‌های مدنی مطالبات خود را از حکومت خواسته‌ایم.
آرزویم سفر بدون خطر است
با توجه به اینکه هزارهها به صورت فزاینده‌ای قربانی می‌شوند، به نظر می‌رسد که این روش در افغانستان آن قدر پاسخگو و مؤثر نیست.
غنی خواستار آرامش مردم شده و وعده داده تا انتقام قربانیان را بگیرد اما برای هزارهها جاده بامیان هنوز هم ناامن و مملوء از وحشت است.
«شیما عابدی» یک دانشجوی هزاره در گفت‌وگو با خبرگزاری آسوشیتدپرس اظهار داشت: جاده‌ها ناامن هستند و تعداد زیادی سربریده می‌شوند.
وی افزود: آرزوی من این است که روزی بتوانم بدون ترس و وحشت از کشته شدن در مسیر راه، به مناطق هزاره‌نشین سفر کنم.
منبع: فارس