دیپلمات کشورمان در یادداشتی در نشریه «دیپلمات» نوشت: توسعه اقتصادی تنها راه حل بحران مهاجرت افغان‌ها است و افغانستان برای حل ریشه‌ای این بحران، نیازمند کمکهای اقتصادی غرب و نه کمکهای نظامی آن است.

دیپلمات کشورمان در یادداشتی در نشریه «دیپلمات» نوشت: توسعه اقتصادی تنها راه حل بحران مهاجرت افغان‌ها است و افغانستان برای حل ریشه‌ای این بحران، نیازمند کمکهای اقتصادی غرب و نه کمکهای نظامی آن است.
«سایر داوودزای» نایب کنسول افغانستان در استانبول در یادداشتی در هفته نامه دیپلمات به تحلیل ریشه ای مشکل مهاجرت در افغانستان پرداخته و پیشنهادهایی را هم برای حل این پدیده مطرح کرده است.

این دیپلمات کشورمان می نویسد:
سال 2015 در تاریخ، به عنوان سال مهاجرت دسته جمعی از آسیا و آفریقا به اروپا ثبت خواهد شد.
امسال حدود 424 هزار مهاجر به سواحل اروپا رسیده اند که در مقایسه با آمار 219 هزار مهاجر در سال 2014 رقم قابل ملاحظه ای است .
نکته قابل توجه در این مهاجرت انبوه ، آمار بالای مرگ و میر انسانهای بی گناه است که طبق گزارشهای رسمی نزدیک به دوهزار و 748 مهاجر فقط امسال حین عبور از آبهای دریای مدیترانه جان خود را از دست داده اند .
این آمار منتشر شده از سوی مراجع رسمی است و آمار حقیقی بسیار بالاتر است. البته کسب اطلاع و آمار دقیق از این فجایع کار دشواری است .
طبق برآوردهای به عمل آمده، 38 درصد از کل 424 هزار مهاجر در سال 2015 به سوری ها اختصاص دارد .
افغان ها با 153 هزار مهاجر، در جایگاه دوم ایستاده و 36 درصد از مهاجرانی را که امسال به مرزهای کشورهای اروپایی رسیده اند را تشکیل می دهند .
در تحلیل پدیده مهاجرت در افغانستان می توان نتیجه گیری کرد که بخش اعظم مهاجران افغان به سمت کشورهای اروپایی را نسل جوان تشکیل می دهند.
رسانه های بین المللی، نبود امنیت در افغانستان را عامل اصلی بروز پدیده مهاجرت افغانها به اروپا ذکر می کنند. اما واقعیت جز این است.
کشور افغانستان 35 سال است که امنیتش متزلزل شده و ناامنی کشور را فلج کرده است .
اما با نیم نگاهی به سن مهاجران افغانستان به اروپا که عمده آنها را نسل جوان تشکیل می دهند می توان به این حقیقت پی برد که انگیزه اصلی این مهاجرت، اقتصاد است.
به دنبال سرنگون شدن رژیم طالبان در افغانستان (سال 2001) و روی کار آمدن دولت دمکراتیک «حامد کرزی» که با حمایت «ناتو» امکان پذیر شد، افغانستان وارد عصری جدید از توسعه اجتماعی و اقتصادی شد و رشد اقتصادی دو رقمی را تجربه کرد.
این رشد بی سابقه اقتصادی مرهون کمکهای مالی غرب بود که در لوای برنامه بازسازی افغانستان و با عقد قراردادهای اقتصادی متوجه این کشور شد .
با اجرای این برنامه ها، بی درنگ میلیونها جوان افغان در سراسر کشور برای تحصیل راهی مدرسه و دانشگاه شدند ، هزاران جوان دیگر هم با کمک هزینه های آمریکا، اتحادیه اروپا و هند، راهی دانشگاه هایی در کشورهای بیگانه در سراسر جهان شدند .
اما به محض عقب نشینی نیروهای ناتو از خاک افغانستان و فروکش کردن حجم سرمایه گذاری ناتو در کشور، مشکلات اقتصادی به سمت افغانستان هجوم آورد.
در عرض یک دهه گذشته دولت افغانستان نتوانست اقتصادی فعال ، پویا و متنوع بیافریند.
با فروکش کردن سطح کمکهای خارجی و کاهش قراردادهای سازندگی و پشتیبانی، اقتصاد افغانستان امروز دوران سخت رکود را تجربه می کند .
بیکاری در سطح کشور شایع است و موجی از بی اعتمادی و نومیدی به آینده را در میان نسل جوان تحصیل کرده کشور ایجاد کرده است . این جوانان خود را سرخورده می یابند و احساس می کنند بیکاری رایج در کشور همه استعداد و توانایی های بالقوه آنها را به هرز می دهد و بر همین مبنا در آرزوی یافتن یک زندگی بهتر، تصمیم به مهاجرت به اروپا می گیرند.
سفر دور و دراز و پر مخاطره مهاجران به مرزهای اروپایی عمدتا از خیابانهای آسفالت نشده و غبار گرفته شهرها و مراکز استانها آغاز می شود .
اینجاست که مهاجران با قاچاقچیان انسان ملاقات و اولین پولها را بابت این سفر به آنها پرداخت می کنند . پرداخت پول معمولا به صورت اقساطی است و اقساط آن در مراحل مختلف سفر پرداخت می شود .
خروج از کشور از مرزهای مشترک و پر خطر افغانستان با ایران در استان «نیمروز» شروع می شود و بعد از ورود به ایران، به دنبال چند روز پیاده روی در این کشور به مرزهای ترکیه می رسد .
در استانبول، قاچاقچیان معمولا مهاجران را در خانه های امن زیر زمینی پنهان می کنند تا با گذشت چند روز و در زمان مقتضی ، سفر به اروپا از راههای خشکی و دریایی آغاز شود . برخی هم با سفر زمینی توسط کامیون و قطار از ترکیه راهی یونان و یا بلغارستان می شوند.
مقصد نهایی اغلب مهاجران به اروپا، کشور مجارستان و یا سایر کشورهای در حوزه «شنگن» در اتحادیه اروپاست.
کل مخارج سفر از افغانستان به اروپا قریب به 6 هزار دلار است.
بدیهی است که برای تامین این هزینه هنگفت، افغان ها ناگزیر به فروش ملک و املاک و خانه و سایر اموالشان می شوند تا پول لازم برای پرداخت به دلالان انسان را داشته باشند .
واضح است که این افغانها دیگر مایملکی در وطن ندارند و هنگامی هم که در اروپا بازداشت می شوند ابدا میلی به بازگشت به کشور خود ندارند چون پشت سرخود در وطن، مایملکی برای خود باقی نگذارده اند .
در مواردی بی شمار، قاچاقچیان انسان افغانهای مهاجر را فریب می دهند و از آنها کلاهبرداری می کنند و به دروغ تصویر یک زندگی متعالی در اروپا را برایشان مجسم می کنند و به آنها یک سفر سهل و راحت به اروپا را تضمین می دهند .
اگر افغانها از مشکلات و مخاطرات مهاجرت به اروپا آگاه باشند، یقینا شمار کثیری از آنها از این سفر منصرف می شوند.
اما از طرفی مهاجران هنگامی که به دنبال یک سفر پر مخاطره پایشان به اروپا می رسد دیگر میلی به بازگشت به وطن ندارند چون متعلقات مادی خود در کشور را از بین برده اند .
تنها راه حل پایدار برای حل بحران مهاجرت در افغانستان، منحصرا توسعه اقتصادی کشور است.
حل این پدیده، کمک اقتصادی کشورهای خارجی و نه کمک نظامی را می طلبد.
نسل جوان تحصیلکرده افغانستان نیازمند اشتغال است. اگر اقتصاد افغانستان شاهد رشدی حقیقی باشد و فرصتهایی تازه برای اشتغال در کشور ایجاد شود، امکان ندارد جوانان افغان خطر سفر پر مخاطره مهاجرت به اروپا را به جان بخرند .
اروپا بهتر است در راه مقابله با پدیده مهاجرت افغان ها، وارد عمل شده و در خود کشور افغانستان، مشکل را به صورت ریشه ای حل و فصل کند نه آنکه منتظر بماند افغانها به اروپا بیایند و آنگاه برای آنها هزینه کند.
راه حل کوتاه مدت این است که دولتهای اروپایی با ساخت فیلم هایی مستند و تبلیغاتی از سفر پر مخاطره افغانها به اروپا، در باب این موضوع برای مردم افغانستان اطلاع رسانی و حقایق را برایشان بازگو کند .
راه فوری دیگر برای حل بحران مهاجرت افغان ها، منهدم ساختن شبکه زنجیره ای قاچاقچیان انسان است.
این قاچاقچیان انسان در فرار از قانون خبره شده اند و تمام راههای فرار از قوانین کشورهایی را که در مسیر سفر به اروپا قرار دارند، آموخته اند .
این دلالان انسان به جرم به خطر انداختن جان انسانهای بیگانه مستحق تعقیب قانونی و مجازات اند.
این قاچاقچیان به راحتی توسط مسئولان اطلاعاتی و قضایی کشورها با همکاری جامعه بین الملل قابل شناسایی هستند . پلیس بین الملل «اینترپل» هم امکان آن را دارد که در زمینه بازداشت و استرداد این مجرمان بین المللی نقشی سازنده ایفا کند .
بحران مهاجران، چالش آزار دهنده سال 2015 است. اما این چالش عظیم راه حل هایی بس آسان و کم هزینه دارد.
در گام نخست، تنها با یک اطلاع رسانی و بیان حقایق مستند، می توان ذهن جوانان افغانستان را نسبت به مشکلات فراروی آنها در مهاجرت بیدار کرد .
در درازمدت، توسعه اقتصادی و طرح هایی جامع برای ایجاد اشتغال در کشور یقینا بسیاری از مهاجران افغان را از فکر مهاجرت برحذر خواهد داشت.
بر اتحادیه اروپا واجب است پدیده مهاجرت افغان ها را داخل همین کشور که سرمنشاء مشکل است، ریشه کن کند.
حل و فصل مشکل به هنگام حضور مهاجران در اروپا، بسیار دیر است .

نوشتن دیدگاه